ÖZ-BENLİK: Bireyin hayatı boyunca yaşadıklarının ve deneyimlediklerinin manevi boyutunu oluşturur. Onun manevi iradesidir. Kendi öz-kimliğidir. Aşkın, sevginin, fedakârlığın, vicdanın, merhametin ve tüm ahlaki değerlerin oluştuğu kozadır. Ruhsal olgunluktur. Kendisine özgün iç-gerçekliğidir. Hayata dair iyi ile kötünün sentezidir. İç-görünün kaynağıdır. Kendi gözünde(bireyin bakış açısından) hayatın anlamıdır. Tinsel yapının dinginliğini sağlar ve mizansen rolünü yerine getirir.
EGO-BENLİĞİ: Zorunlu ihtiyaçları karakterize eden; maddi ve manevi anlamda arzuladığı bencillik ve ihtiraslarını gerçekleştirdikçe güçlenen benliktir. Tatmin(!) onun için önceliktir. Dürtülerin güdümü için iradeyi harekete geçirir. Maddiyatçılığın, çıkarcı isteklerin ve tutkuların güzergâhıdır. Hükmetmek ve sahip olmak ister. Bireyin metanetini güçlü kılar ama açgözlülüğü arttırır. Kibrin doğduğu kozadır.
DİRİMSEL BAĞ: Manevi iradenin hayata bakan penceresi… Bireyin kendi manevi iradesini hayata bağlayan benliğin önemli bir parçası… Öz-benliğin soyut plasentası…
MERAK: İradeyi yöneten ve yönlendiren temel ruhsal dinamiklerin nefsinde bireyi hayatın bilinmezliklerine doğru entegre eden “ben” yöneltisi.
ID: Bireyin dürtüsel temelleri ve bilinçaltı. Tüm mevcut dürtülerin deposu ve kişinin genetik mirası… Yaşamsal fonksiyonların güç kaynağı…
US: Algı, muhakeme, bellek, düşünce gibi bilişsel süreçlerin işletildiği katman… Duyumlarla elde edilen verilerin aklın süzgecinden geçerek bilgiyi oluşturma süreci. Mantık, zekâ, yaratıcılık gibi zihinsel yetilerin güzergâhı…
BİLİNÇ: Bireyin gerçek yaşamla arasında var olan köprü. Şu anki zamanın farkındalığı. Duyularıyla ve aklıyla dünyaya yönelen bireyin gerçek varoluşu. Devinen ve derinleşen kendi iç-dünyasının dış kaynağı ile olan bağlantı. Bireyin hayata açılan penceresi.